Kapelaan Mikel Palić (1988) is afkomstig uit Kroatië. Hij heeft sinds zijn vestiging in Nederland enige tijd op het seminarie in Heiloo gewoond om deze leefgemeenschap te versterken. Daarna was hij enkele jaren op stage in Duitsland.
Mikel rondde in oktober 2017 zijn studie af met de academische graad van ‘Baccalauraat in de Gewijde Theologie’ van de Pauselijke Universiteit. In november 2019 werd hij tot diaken gewijd en begon aan zijn pastorale jaar in de regio Naarden, Bussum, Blaricum en Huizen.
Op zaterdag 26 september 2020 werd hij tot priester gewijd door Mgr. Jan Hendriks.
Naast zijn werkzaamheden voor onze parochie is hij actief in de parochies van Sint Vitus Blaricum en Huizen/Blaricum-Bijvanck en is tevens betrokken bij het Neocatechumenaat. Hij woont op de pastorie in Blaricum alwaar hij u graag ontvangt.
Meer over kapelaan Mikel
Op 26 september 2021 is Mikel Palić priester gewijd door Monseigneur Hendriks. Vanwege de coronacrisis was de priesterwijding al eens uitgesteld. Ook in september werden de aanstaande priesters niet gezamenlijk, maar allemaal apart gewijd. De coronamaatregelen veranderden steeds; 10 dagen voor de priesterwijding mochten er maar 50 mensen bij zijn in plaats van 100 en 3 dagen tevoren kreeg hij bericht van het restaurant dat zijn diner niet door kon gaan. Gelukkig bood het seminarie uitkomst en konden ze met 30 gasten daar dineren. Voor Mikel was het een groot cadeau dat zijn familie erbij kon zijn. Ook mensen in de parochies waar hij werkt feliciteerden hem en hij kreeg een tafel vol gelukwensen.
Helaas kon hij vanwege de coronamaatregelen niet naar Zagreb, waar hij natuurlijk ook graag een H. Mis had willen opdragen in zijn oude parochie. Zoals hij zelf zegt: “Je hebt het leven niet in eigen hand”.
Ik was aanwezig bij zijn eerste Eucharistieviering in de Mariakerk en vond het ontroerend hoe hij zijn ouders zegende.
Ik vroeg hem hoe zijn leven veranderd is na de priesterwijding. Het is vooral een innerlijk gevoel, een nieuw bewustzijn. Het is nog wat onwerkelijk. Al na zijn diakenwijding voelde hij dat hij zijn hele leven aan God in dienst van de Kerk moest toevertrouwen.
Na zijn priesterwijding mag hij de H. Eucharistie opdragen, de biecht afnemen en de ziekenzalving toedienen. Bij de ziekenzalving kan hij hoop geven en krijgt hij op een bijzondere manier contact met mensen. Hij probeert dan het lijden in een ander perspectief te plaatsen, door het geloof verlicht. Het is een genade als je mensen kunt helpen op hun weg naar de verzoening met God, met zichzelf en met hun naaste. Mikel ervaart dit bijzonder in de sacrament van boete en verzoening waar mensen bevrijd kunnen worden van hen dwars zit, waar men de kracht van Gods vergeving kan ervaren en weer moed krijgt.
Hij voelt veel steun van de Heilige Geest. Een roeping duurt tot het einde van je leven en geeft je ook een andere kijk op het leven en op de wereld. Een gevoel van vaderschap.
Hij ontmoet veel mensen die hulp zoeken, binnen en buiten de kerk. Hij voelt dat hij er niet alleen voor staat; niet alleen het locatieteam, maar ook andere mensen in zijn omgeving helpen hem om oog te hebben voor degenen die graag bezoek willen hebben. Als mensen problemen hebben, gaan ze op zoek naar verbinding met het geloof. In deze tijd vragen mensen zich vaak af waarom er ziekte is, of oorlog, waarom zij hun baan kwijt raken… Hij heeft niet de pretentie dat hij op alle vragen antwoord heeft, maar hij weet dat God ieders situatie kent en hij helpt mensen graag de barrières tussen henzelf en God weg te halen, zodat ze met een open hart een relatie met God op kunnen bouwen.
Een verschil met vroeger is ook dat hij nu weet dat je niet meteen alles kunt oplossen; het geloof is een weg die je moet belopen.
Een ander verschil zijn hoogtijdagen als Kerstmis en Pasen. Vroeger waren dat dagen waarop hij lekker kon ontspannen. Nu zijn het de drukste dagen van het jaar. Maar met Gods genade ontvang ik elke dag de kracht om te doen wat Hij van mij vraagt.
– Tekst grotendeels ontleend aan een interview met kapelaan Mikel door Jeanine Peijnenburg
